Rok 2025 jest Rokiem Jubileuszowym Chóru Dziewczęcego SKOWRONKI. Obchodzimy 75 lat nieprzerwanej działalności artystycznej.
Oto krótki rys historyczny chóru w odcinkach.
Odcinek 1.
SKOWRONKI, Mirosława W róblewska, Honorata Cybula
Powstał w 1950 roku w Młodzieżowym Domu Kultury w Poznaniu, jako uzupełnienie oferty kulturalnej dla młodzieży szkolnej. Jego założycielką była śpiewaczka operowa, pedagog, Mirosława Wróblewska (1911-1988). W 1962 roku – chór wraz z instytucją, której był częścią został przeniesiony do gmachu Zamku Cesarskiego. Od tej pory funkcjonował najpierw pod auspicjami Pałacu Kultury w Poznaniu a potem – po zmianie nazwy instytucji – Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu.
Chór „Skowronki” od samego początku skupiał w swoich szeregach tylko dziewczęta. Według Mirosławy Wróblewskiej, powstał, jako żeńska alternatywa działających już prężnie w Poznaniu chórów chłopięcych: Chóru Chłopięcego i Męskiego Filharmonii Poznańskiej „Poznańskich Słowików” pod dyrekcją Stefana Stuligrosza, a z czasem Poznańskiego Chóru Chłopięcego „Polskich Słowików”, który prowadził Jerzy Kurczewski. Zainteresowania muzyczne dyrygentki zespołu oscylowały głównie wokół muzyki operowej oraz twórczości pieśniarskiej, stąd repertuar chóru stanowiły przede wszystkim chóralne opracowania arii operowych i pieśni solowych. Chór i jego solistki zapraszano do udziału w spektaklach Teatru Wielkiego w Poznaniu. „Skowronki” zachwycały publiczność polską, niemiecką, bułgarską, czeską, węgierską oraz krajów byłego Związku Radzieckiego perfekcyjnie przygotowanym programem muzycznym, a także zdumiewały słuchaczy bardzo dojrzałymi głosami młodych solistek. Emisja głosu dziewcząt była wówczas oparta na wokalnej technice solistycznej, z takimi elementami, jak: vibrato czy koloratura[1].
Mirosława Wróblewska prowadziła chór przez 38 lat. Całe życie poświęciła pracy muzycznej i wychowawczej młodych chórzystek. W opinii wielu abiturientek zespołu była związana z chórem, jak z własną rodziną. Z wieloma, już dorosłymi śpiewaczkami, przyjaźniła się aż do swojej śmierci. W 1988 r., po śmierci Wróblewskiej, prowadzenie chóru objęła absolwentka chóralistyki Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu – Honorata Cybula, która pracowała z nim do 1991 roku. Dyrygentka zmieniła repertuar, sięgając po literaturę typową dla chóru dziewczęcego. W programie zespołu znalazły się wówczas m.in. kompozycje chóralne Józefa Świdra, Edmunda Maćkowiaka, Andrzeja Hundziaka, Stanisława Wiechowicza. Zmianie uległa również emisja głosu zespołu, uzyskując spójne, chóralne brzmienie. Chór pod kierunkiem Honoraty Cybuli brał udział w wielu koncertach poznańskich oraz dwukrotnie wyjechał za granicę: do Daugavpils na Łotwę w 1989 r. i do Brna w Czechosłowacji w 1990 r.
